przekręcać się

См. также в других словарях:

• przekręcać się – przekręcić się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} być przekręcanym : {{/stl 7}}{{stl 10}}Kurek przekręcił się i popłynęła woda. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} kręcąc się, zmieniać swoją pozycję …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• obracać się — I – obrócić się {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wykonywać ruch obrotowy wokół własnej osi; okręcać się; być obracanym, kręcić się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Obróć się wkoło! Śmigła obracały się wolno. {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• przewracać się – przewrócić się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} tracąc równowagę, wywracać się, upadać na bok lub spodem do góry : {{/stl 7}}{{stl 10}}Przewrócić się na ślizgawce. Często się przewracał, potykając się o kamienie. {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• przekręcić — dk VIa, przekręcićkręcę, przekręcićkręcisz, przekręcićkręć, przekręcićcił, przekręcićcony przekręcać ndk I, przekręcićam, przekręcićasz, przekręcićają, przekręcićaj, przekręcićał, przekręcićany 1. «przechylić na bok, ustawić ukośnie» Przekręcić… …   Słownik języka polskiego

• obracać — ndk I, obracaćam, obracaćasz, obracaćają, obracaćaj, obracaćał, obracaćany obrócić dk VIa, obracaćcę, obracaćcisz, obróć, obracaćcił, obracaćcony 1. «nadawać czemuś ruch obrotowy, wirujący, kręcić coś (rzadziej kogoś), poruszać czymś w koło»… …   Słownik języka polskiego

• odwrócić — dk VIa, odwrócićcę, odwrócićcisz, odwrócićwróć, odwrócićcił, odwrócićcony odwracać ndk I, odwrócićam, odwrócićasz, odwrócićają, odwrócićał, odwrócićany 1. «skierować w inną stronę; obrócić» Odwrócić głowę. Odwrócić twarz do kogoś. Odwrócić od… …   Słownik języka polskiego

• kozioł — m IV, D. kozła, Ms. koźle; lm M. kozły 1. B.=D. «dorosły samiec kozy domowej, także kóz dzikich» W stadzie kóz były dwa kozły. ∆ zool. Kozioł śnieżny «Oreamnos americanus, niewielki ssak górski z rodziny pustorożców, o gęstym, długim, niemal… …   Słownik języka polskiego

• kaleczyć — ndk VIb, kaleczyćczę, kaleczyćczysz, kaleczyćlecz, kaleczyćczył, kaleczyćczony «ranić, uszkadzać ciało; dawniej także: robić kaleką» Kaleczyć rękę nożem, nogi niewygodnym obuwiem. Kaleczyć bose stopy do krwi. ◊ Kaleczyć język, mowę «mówić… …   Słownik języka polskiego

• koślawić — ndk VIa, koślawićwię, koślawićwisz, koślawićaw, koślawićwił, koślawićwiony «robić koślawym, wykrzywiać coś» Koślawić obuwie. przen. «przekręcać, przeinaczać» Koślawić słowa, wyrazy. koślawić się «ulegać wykoślawieniu; wykrzywiać się» …   Słownik języka polskiego

• przeinaczać — ndk I, przeinaczaćam, przeinaczaćasz, przeinaczaćają, przeinaczaćaj, przeinaczaćał, przeinaczaćany przeinaczyć dk VIb, przeinaczaćczę, przeinaczaćczysz, przeinaczaćacz, przeinaczaćczył, przeinaczaćczony «zmieniać, przekręcać coś, przedstawiać w… …   Słownik języka polskiego

• kaleczyć język [mowę] — {{/stl 13}}{{stl 33}} mówić z błędami, przekręcać słowa, wymawiać niewyraźnie :{{/stl 33}}{{stl 10}}Uczył się polskiego dwa lata, ale nadal kaleczył język. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień